Løgmaður sigur, at – ”Har finst ikki nakar veruligur politikkur á økinum. Um hugt verður at, hvat Varpið hevur fingið í íløgustuðli, er man komin upp á einar 15 milliónir ella har á leið, meðan rakstrarstuðul ikki hevur verið vanligur søguliga sæð. Landið plagar ikki at gjalda rakstrarstuðul til kommunal mentanarhús; tað kom fyrstu ferð við SALTi á Drelnesi, og tað hevur givið eitt ávíst trýst á, at onnur eisini skulu fáa”.

Aksel V. Johannesen heldur fram: – ”Fyri at siga tað akkurát, sum tað er, so hendi tað, at tá Varpið fekk játtað íløgustuðul fyri 2-3 árum síðani, so bóðu summir eysturoyarpolitikarar um rakstrarstuðul til Mentanarhúsið í Fuglafirði og fingu tað. Tá komu hasar 300 túsund krónurnar á í rakstrarstuðli. Men um hugt verður at Løkshøll í Runavík, so fáa tey hvørki íløgustuðul ella rakstrarstuðul.”

– ”Tá tað fór at glíða sum við SALTi, so byrja aðrir líknandi stovnar at siga, at teir eisini vilja hava, og ein trupulleiki hjá okkum í politikki er, at vit ongan greiðan politikk hava um, nær ein fær stuðul, hvussu nógv ein fær, ella um man als ikki kann fáa stuðul”, sigur Aksel V. Johannesen.

Løgmaður leggur afturat, at hann er fegin um Varpið, men at tað hóast alt er kommunalt, meðan eitt nú Tjóðleikhúsið er landsogn, og tí eru ikki somu reglur galdandi. Løgmaður sigur seg tó væl skilja, at summi støð og tilboð kring landið føla seg órættvíst viðfarin, tá summi fáa stuðul og onnur ikki, sigur løgmaður, og nevndir at enda møguleikan fyri at geva MVG-frítøku í staðin fyri stuðul. Men fyrst og fremst saknar hann ein greiðan politikk á økinum.