Hesa ferð flyta trummurnar og Bláa Bylgjan seg aftanfyri málið í sektion 111 á Tórsvølli. Endamálið er einfalt: at sameina stemningin og orkunar, so vit ikki standa sundurbýtt, men renna saman sum ein vøkur og sterk bylgja blá.

Vit vita, at ikki øll eru samd í hesi avgerðini – og tað er eisini í lagi. Men tað týdningarmesta er, at øll gera sítt besta fyri at stuðla okkara felag – hvar enn tú situr á vøllinum.

Tað er stemningurin, sum flytir eitt lið. Tað eru vit – fjeppararnir – sum kunnu gera munin. Runt alt Evropa síggja vit, hvussu fjepparar savnast og lyfta liðið upp – og tað kunnu vit eisini. Við felagsskapi, rópi og songi.

Kom og ver við – fyri KÍ, fyri Klaksvík og fyri bláa hjartað.